Opmerking: De zaak is vervolgens behandeld door het Hof van Beroep. U kunt de uitkomst van de uitspraak van het Hof van Beroep lezen in ons nieuwe artikel "Overbruggingskrediet - vormt de vertragingsrente van een overbruggingskredietverstrekker een niet-afdwingbare boete?"
In een recente zaak heeft het Hooggerechtshof geoordeeld dat een vertragingsrente van 4% in een kortlopende leningovereenkomst die gedekt was door een woning, een boete vormde en niet afdwingbaar was.
Het onderpand en de voorwaarden van de lening
De kredietverstrekker (L) leende £1,9 miljoen aan een ander bedrijf, eigendom van H en N, gedekt door hypotheken op verschillende eigendommen, waaronder hun gezinswoning en vijf buy-to-let eigendommen.
De leenovereenkomst bepaalde dat L in geval van een wezenlijke schending een curator kon aanstellen, de eigendommen kon verkopen en een boete kon opleggen. 4% per maand vertragingsrente in geval van een wezenlijke inbreuk.
Beoordelen of een vertragingsrente een boete is
De 4% maandelijkse standaardrente, a viervoudig sprong van het standaardtarief, bleek een niet-afdwingbare sanctie te zijn. Toepassing van te beginselen uit de zaak van El Makdessi tegen Cavendish Square Holdings BVDe centrale vraag bij de beoordeling of een vertragingsrente een boete is, is of de omvang van de verhoging een bevredigende verklaring heeft ter bescherming van een legitiem belang. Hoewel het aanrekenen van een hoger tarief bij wanbetaling in principe commercieel gerechtvaardigd zou kunnen zijn vanwege een verhoogd kredietrisico voor een kredietnemer, was het twijfelachtig of dit hier door L. zou kunnen worden beweerd.
Waarom hogere wanbetalingspercentages niet gerechtvaardigd zijn
De kredietproblemen van H en N hadden er terecht toe kunnen leiden dat een kredietverstrekker hen als een hoger risico beschouwde. Er waren echter nog andere factoren waarmee rekening moest worden gehouden:
1. L had eerder een verhoging doorgevoerd om het extra kredietrisico weer te geven, door het tarief te verhogen van 0,7% naar 1% in verband met een vonnis tegen N. L heeft niet aangetoond waarom een betalingsachterstand een verhoging met nog eens 3% rechtvaardigde, terwijl een verhoging met 0,3% ten opzichte van het standaardtarief voldoende was geweest om te corrigeren voor kredietwaardigheid.
2. Hetzelfde niveau van vertragingsrente is van toepassing ongeacht de aard van de schending.
3. Het wanbetalingspercentage werd centraal door L vastgesteld, wat betekent dat het niet kon worden vastgesteld op basis van de specifieke risico's van de kredietnemer of de specifieke lening. Uit bewijsmateriaal van deskundigen bleek dat een typische wanbetalingsfrequentie ten tijde van de lening lager was dan de wanbetalingsfrequentie in dit geval.
De juridische afhaalmaaltijd
Het geval van onderstreept twee cruciale principes:
1. Tarieven op maat: Rentetarieven moeten per transactie worden aangepast om de 'legitieme belangen' van de kredietverstrekker te beschermen
2. Evenredige straffen: Het tarief moet in verhouding staan tot de risico's die de kredietverstrekker loopt als hij in gebreke blijft.
Neem contact met ons op
Als je vragen hebt over dit onderwerp, kun je contact opnemen met senior procespartner David Burns per e-mail op D.Burns@rfblegal.co.uk of telefonisch op 07762318409.
Extra info
- Nieuws Auteur:David Burns
David Burns
Senior procespartner
