Huwelijkse voorwaarden: Een internationaal perspectief

In het begin zien veel mensen huwelijkse voorwaarden als een eenvoudig document dat in 2024 wordt ondertekend en dat hun bezittingen zal beschermen in het geval van een scheiding in 2050. Helaas is het niet zo eenvoudig. 

Het is cruciaal voor de betrokken partijen om te overwegen of de overeenkomst in de toekomst moet worden herzien en, wat belangrijk is, om de afdwingbaarheid ervan te beoordelen als ze van het Verenigd Koninkrijk naar een ander rechtsgebied verhuizen. Dit kan zijn voor werkgelegenheid, familiale redenen of gewoon om te genieten van een betere levenskwaliteit. 

Een dergelijke verhuizing kan het vermogen en de behoeften van de partijen echter aanzienlijk veranderen. Het is cruciaal om ervoor te zorgen dat met deze mogelijke veranderingen rekening wordt gehouden in de huwelijkse voorwaarden, die mogelijk vele jaren eerder zijn opgesteld. 

In Engeland zijn huwelijkse voorwaarden niet automatisch wettelijk bindend. Als er echter aan bepaalde vrijwaringsbepalingen wordt voldaan, zullen ze waarschijnlijk worden gehandhaafd. 

Is het gemakkelijk om internationale huwelijkse voorwaarden af te dwingen? 

Potentiële partijen vragen zich vaak af of een 'wereldwijde overeenkomst' kan worden opgesteld en wereldwijd kan worden afgedwongen. Helaas is dit niet haalbaar. 

De belangrijkste reden hiervoor zijn de verschillende huwelijks- en eigendomswetten in de verschillende landen. 

In de Verenigde Staten bijvoorbeeld verschilt het huwelijksrecht van staat tot staat. Wat legaal is in New York kan aanzienlijk verschillen van wat legaal is in Californië. 

Het vertalen van de intenties van een echtpaar met huwelijkse voorwaarden naar andere jurisdicties kan complex en buitengewoon lastig zijn. Als bijvoorbeeld een Russisch staatsburger trouwt met een Chinees staatsburger die in Londen woont, beiden met bezittingen in hun eigen land, is het cruciaal om rekening te houden met het effect van de overeenkomst in Rusland en China, waar de bezittingen zich bevinden. 

Families worden steeds internationaler, vooral in kosmopolitische steden zoals Londen, en hebben bezittingen in meerdere rechtsgebieden, waardoor het opstellen van huwelijkse voorwaarden een grotere uitdaging wordt. Terwijl de Europese huwelijksvermogensstelsels goed gevestigd zijn en routinematig worden uitgevoerd, is de situatie in Engeland genuanceerder, waarbij de rechtbank uiteindelijk de beslissingsbevoegdheid behoudt. 

Deze complexiteit benadrukt de uitdaging om huwelijkse voorwaarden te laten gelden in het land waar de partijen de ontbinding van hun huwelijk proberen op te lossen. Het is onmogelijk om in eerste instantie alle toekomstige jurisdicties te specificeren waar internationale partijen in de loop der tijd kunnen verblijven. 

In Engeland kunnen huwelijkse voorwaarden de jurisdictie van de rechtbank niet binden. De familierechtbanken van Engeland en Wales zullen een overeenkomst die als eerlijk wordt beschouwd echter waarschijnlijk wel goedkeuren. 

Internationale huwelijkse voorwaarden: Welke overwegingen moeten worden gemaakt? 

Over het algemeen wordt een overeenkomst als eerlijk beschouwd als: 

• Beide partijen hebben onafhankelijk juridisch advies (ILA) gekregen van advocaten; 
• Beide partijen hebben volledige financiële openheid van zaken gegeven; 
• De voorwaarden van de overeenkomst zijn eerlijk en voorzien in de behoeften van beide partijen in het geval van een ontbinding van het huwelijk; 
• Er werd geen ongepaste druk uitgeoefend op een van de partijen om de overeenkomst te ondertekenen; 
• Er was geen sprake van fraude of een onjuiste voorstelling van zaken; en 
• De overeenkomst is correct uitgevoerd als een akte. 

Hoewel deze overwegingen factoren zijn waarmee de rechtbank rekening zal houden in het geval van een geschil bij echtscheiding, is het niet voldoen aan een of meer ervan niet noodzakelijk fataal. Elk geval wordt afzonderlijk bekeken. 

Bijvoorbeeld in het geval van Versteegh v Versteegh [2018] EWCA 1050, bepaalde het Hof van Beroep dat als huwelijkse voorwaarden worden opgesteld in een rechtsgebied waar dergelijke overeenkomsten routine zijn en over het algemeen worden afgerond zonder juridisch advies en volledige financiële openbaarmaking, de rechtbank niet van beide partijen mag verwachten dat zij in elk rechtsgebied afzonderlijk dergelijk advies inwinnen. 

In het meer recente geval van CMX tegen EJX [2022] EWFC 136, overwoog de familierechtbank een Franse scheiding van goederen overeenkomst (een regeling inzake gescheiden eigendom). De vrouw beweerde dat ze de overeenkomst niet volledig had begrepen en geen ILA of volledige financiële informatie van de man had ontvangen. De man voerde als tegenargument aan dat een notaris de overeenkomst aan hen beiden had uitgelegd en dat dit gebruikelijk was in Frankrijk. De overeenkomst zou in Frankrijk worden gehandhaafd en de Engelse rechtbank zou deze niet zomaar naast zich neerleggen, aangezien deze was gebaseerd op de Franse manier van werken in plaats van op wat werd verwacht onder Engelse overeenkomsten. 

Omgekeerd, in AH tegen PH [2013] EWHC 3873, oordeelde de rechtbank dat de vrouw de implicaties van in Scandinavië opgestelde huwelijkse voorwaarden niet volledig begreep en dat zij daaraan dus niet mocht worden gehouden. De partijen woonden destijds in Engeland en hadden geen Engelse ILA aangevraagd voor de overeenkomst. 

Een belangrijke overweging bij het opstellen van huwelijkse voorwaarden is bepalen welk rechtsgebied de overeenkomst zal beheersen. Idealiter zou de overeenkomst moeten worden opgesteld om te voldoen aan de regels van het land waarmee het echtpaar de sterkste banden heeft. Als een echtpaar bijvoorbeeld eigendommen/activa heeft in Amerika, maar voornamelijk in het Verenigd Koninkrijk woont, moet de overeenkomst worden opgesteld in Engeland. Dit is subjectief en hangt af van verschillende factoren, zoals waar elke partij woonachtig is, waar ze van plan zijn te gaan wonen en waar de belangrijkste bezittingen zich bevinden (dit kan het meest waardevolle en/of het meest in hoeveelheid zijn). 

Als er meer dan één jurisdictie bij betrokken is, kan het raadzaam zijn om een spiegelovereenkomst te hebben in de andere jurisdictie(s). Deze overeenkomst zou dezelfde voorwaarden bevatten als de overeenkomst die in Engeland is opgesteld, maar zou worden ondertekend in de buitenlandse jurisdictie om de kans op tenuitvoerlegging op beide plaatsen te maximaliseren. Dit vereist juridisch advies uit beide jurisdicties en samenwerking tussen advocaten om de verschillen in wetgeving te begrijpen, aangezien een Engelse advocaat geen overeenkomst kan opstellen voor een buitenlands rechtsgebied tenzij hij daar ook een erkend beroepsbeoefenaar is. 

Er zijn ook praktische overwegingen waarover nagedacht moet worden. Bijvoorbeeld, terwijl een koppel van hetzelfde geslacht in Engeland huwelijkse voorwaarden kan aangaan, erkennen sommige landen geen huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht en zouden ze een overeenkomst die is opgesteld onder Engels recht niet accepteren. 

Internationale huwelijksvoorwaarden advocaten - Contact 

Als u overweegt om huwelijkse voorwaarden aan te gaan, win dan zo vroeg mogelijk onafhankelijk juridisch advies (ILA) in. Als er een internationaal element is om het vermogen te beschermen, kan het nodig zijn om een advocaat in dat rechtsgebied aan te stellen om te adviseren over de toepasselijke regeling en de afdwingbaarheid van de overeenkomst in geval van een toekomstig geschil. 

Voor meer informatie en advies kunt u contact opnemen met Adam Bowes, Partner en hoofd van de Afdeling Familieop a.bowes@rfblegal.co.uk of bel 0207 613 7130.