Beperkte aansprakelijkheid in gevaar: Bestuurdersaansprakelijkheid voor het hooggerechtshof

Ronald Fletcher Baker staat op het punt om in februari een belangrijke zaak over bestuurdersaansprakelijkheid voor te leggen aan het Hooggerechtshof, met als doel een recente uitspraak terug te draaien die grote gevolgen zou kunnen hebben voor bestuurders van kleine en middelgrote bedrijven.

Litigation partners Rudi Ramdarshan en Victoria Huxley delen de redenen achter de beslissing van het kantoor om hun cliënten te helpen de zaak door te procederen tot aan het hoogste gerechtshof, en welke stappen directeuren kunnen nemen om zichzelf te beschermen tegen soortgelijke situaties.

De zaak Lifestyle Equities v Ahmed [2021] EWCA Civ 675, die onlangs door het Court of Appeal werd behandeld, draaide om een merkengeschil waarin een groep gedaagden inbreuk bleek te hebben gemaakt op de merken van Lifestyle Equities voor Beverly Hills Polo Club. Het hoger beroep richtte zich echter niet op de inbreuk zelf, maar op de aansprakelijkheid van twee individuele gedaagden, de heer en mevrouw Ahmed, die bestuurders waren van twee van de gedaagde ondernemingen in het geschil. Het beroep ging over de vraag of de directeuren hoofdelijk aansprakelijk waren voor de inbreukmakende handelingen van het bedrijf en, zo ja, of zij verantwoordelijk moesten worden gehouden voor de volledige winst van het bedrijf of alleen voor hun eigen persoonlijke winst. Helaas ging het bedrijf in kwestie failliet, waardoor het onderscheid tussen de twee een kritieke kwestie werd voor de gedaagden.

De cliënten vertegenwoordigden zichzelf aanvankelijk zonder succes in de High Court, maar toen ze te maken kregen met een spervuur van tenuitvoerleggingsprocedures voordat ze hun zaak voor het Hof van Beroep konden brengen, riepen ze de hulp in van Ronald Fletcher Baker. "Onze belangrijkste prioriteit was ervoor te zorgen dat ze niet op al die verschillende fronten hoefden te vechten," aldus de president. legt Ramdarshan uit. "Victoria heeft zich tot het uiterste ingespannen om de tenuitvoerleggingsprocedure opgeschort te krijgen, waardoor wij ons konden concentreren op de zaak voor het Hof van Beroep."

Een van de raadselachtige aspecten van deze zaak is dat de cliënten op het eerste gezicht alles goed hadden gedaan. Ze hadden professionals ingeschakeld om hen te helpen bij het creëren van het merk, advies ingewonnen, een imago-onderzoek uitgevoerd, hun eigen merken geregistreerd en alle redelijke stappen ondernomen. Ramdarshan legt uit, "Het probleem is dat het in deze zaak ging om risicoaansprakelijkheid, waarbij de bestuurders van een bedrijf zouden hebben gehandeld uit voorbedachte rade. In de praktijk betekent dit dat er geen kwade opzet, wangedrag of ongepast motief achter de actie van de bestuurders hoeft te zitten. Op welk punt wordt het handelen in kwestie het handelen van de directeur in plaats van het handelen van het bedrijf?"

De impact van een dergelijke beslissing op kleine en middelgrote bedrijven en organisaties zoals liefdadigheidsinstellingen is aanzienlijk. Hoewel de zaak zich afspeelt op het gebied van intellectueel eigendom, kunnen de gevolgen veel breder zijn. Huxley legt uit, "De vraag die hier centraal staat is de aansprakelijkheid van een directeur of senior executive employee voor het veroorzaken van een onrechtmatige daad met risicoaansprakelijkheid door een bedrijf (in dit geval inbreuk op handelsmerken). Wat als ze te goeder trouw hebben gehandeld, met de nodige zorgvuldigheid, binnen hun bevoegdheden en in de correcte uitvoering van hun fiduciaire plichten, zonder feitelijke of constructieve kennisgeving dat de handelingen van het bedrijf zullen neerkomen op een dergelijke inbreuk: zijn ze dan samen met het bedrijf aansprakelijk, of is het bedrijf alleen aansprakelijk?".

Ramdarshan legt verder uit dat de beslissing van het Court of Appeal in strijd is met de gevestigde wetgeving in Canada en Australië en de wetgeving onsamenhangend maakt, waardoor de beoogde bescherming van beperkte aansprakelijkheid voor degenen die te goeder trouw en in overeenstemming met hun plichten handelen onder de Companies Act 2006 wordt ondermijnd.

Volgens Huxley, "Het gaat veel verder dan Intellectueel Eigendom. Grote bedrijven, met robuustere bedrijfsstructuren en een beter bestuur, zullen waarschijnlijk minder beïnvloed worden, maar bestuurders van kleine tot middelgrote bedrijven zullen onevenredig zwaar getroffen worden als deze beslissing standhoudt. De meeste kleinere bedrijven hebben niet genoeg tijd of middelen om formeel over elke beslissing te stemmen, waardoor hun bestuurders gevaar lopen. Dit zou mensen ook kunnen ontmoedigen om directeur te worden van liefdadigheidsinstellingen of sociale ondernemingen, omdat ze het risico lopen persoonlijk aansprakelijk te worden gesteld voor beslissingen waar ze geen controle over hadden."

Ronald Fletcher Baker is zich terdege bewust van de persoonlijke impact van deze beslissing en zet zich in voor de belangen van zijn klanten. Het ethos van het kantoor, 'mens en recht', weerspiegelt deze toewijding. "We verliezen nooit uit het oog dat dit echte mensen zijn die door deze beslissing worden getroffen.," zegt Ramdarshan. "Individuen wier leven en bestaansmiddelen zijn aangetast. Mensen die jarenlang hebben gewerkt om een bedrijf op te bouwen dat nu failliet moet gaan."

Huxley voegt eraan toe: "We hebben hard gevochten voor onze cliënten bij het Hof van Beroep om ervoor te zorgen dat ze niet verantwoordelijk werden gehouden voor de bijna £4 miljoen aan inbreukmakende winst die het bedrijf heeft gemaakt, wat gewoonweg onbegrijpelijk is voor twee directeuren die jarenlang hard hebben gewerkt om hun bedrijf op te bouwen en alles zijn kwijtgeraakt om te betalen, en we hebben met succes hun persoonlijke aansprakelijkheid teruggebracht tot minder dan £80.000 elk. Maar daar kan het niet bij blijven, de gevolgen van de beslissing zijn te ernstig en verstrekkend."

Ramdarshan legt uit dat we in Barclay-Watt v Alpha Panareti Public Ltd [2022] EWCA Civ 1169 het Court of Appeal hebben zien worstelen met pogingen om de Lifestyle beslissing te gebruiken om een directeur aansprakelijk te stellen als medeplichtige aan de wandaden van het bedrijf. Door het juridische principe weg te halen uit zaken van intellectueel eigendom, wordt duidelijk hoe een dergelijke benadering indruist tegen de kern van het concept van beperkte aansprakelijkheid in de Companies Act 2006. In de context van intellectueel eigendom, zoals gezien in de zaak Price v Flitcraft Ltd, 2022 WL 18034489 lijkt de lat voor gezamenlijke aansprakelijkheid niet bijzonder hoog te liggen.

Wat directeuren kunnen doen om zichzelf te beschermen, legt Huxley uit: "In de huidige situatie moeten bedrijven zichzelf beschermen tegen een soortgelijke situatie door een hypervoorzichtige aanpak te hanteren. Uitsluitend controle uitoefenen via de constitutionele organen van het bedrijf, door alleen te stemmen op vergaderingen van de raad van bestuur, ongeacht de gedelegeerde bevoegdheden. Maar dat is gewoon niet haalbaar voor veel kleinere bedrijven."

Concluderend kan worden gesteld dat de zaak van bestuurdersaansprakelijkheid van Lifestyle Equities tegen Ahmed, die in februari van dit jaar voor het Hooggerechtshof wordt gebracht door Ronald Fletcher Baker, mogelijk verstrekkende en verwoestende gevolgen heeft voor kleine tot middelgrote bedrijven en liefdadigheidsorganisaties. De zaak werpt belangrijke vragen op over de aansprakelijkheid van directeuren, senior leidinggevenden en zelfs liefdadigheidsinstellingen en trustees voor het veroorzaken van een onrechtmatige daad door een bedrijf, de impact die dit kan hebben op individuen en hun levensonderhoud en de omvang van de financiële sancties die aan hen persoonlijk kunnen worden opgelegd.

De uitkomst van deze zaak zal door veel mensen in het bedrijfsleven nauwlettend in de gaten worden gehouden en de gevolgen van de beslissing zullen nog jaren merkbaar zijn.

Extra info

• Nieuws Auteur:Rudi Ramdarshan | Victoria Huxley