LGBTQ+ Trots 2025: Een reflectie op wat in het verleden is bereikt en wat in de toekomst zal worden gedaan op de juridische werkvloer

Om de verjaardag van de New Yorkse Stonewall rellen van 1969 en het begin van belangrijke culturele veranderingen in de westerse wereld te vieren, is juni de maand die in het teken staat van LGBTQ+ Pride. Het is ook het moment om na te denken over de reis en de verbeteringen die het Verenigd Koninkrijk de afgelopen decennia heeft doorgevoerd, om te erkennen dat er nog steeds problemen zijn en om na te denken over de uitdagingen en kansen die in het verschiet liggen.

Discriminatie aanvechten en gelijke rechten toekennen aan LGBTQ+-minderheden is geen gemakkelijke opgave, want vooroordelen tegen LGBTQ+-mensen zijn al duizenden jaren geworteld in westerse culturen. Een van de eerste geschreven Engelse wetten waarin homoseksualiteit als een misdaad tegen God werd gedefinieerd, dateert al van ca. 1290 na Christus; een paar honderd jaar later, onder koning Hendrik VIII, bevestigde de 'Acte for the punishment of the vice of Buggerie' (bekend als de 'Buggery Act 1533') dat homoseksualiteit met de doodstraf werd bestraft.

Het Britse parlement bleef door de eeuwen heen homofobe wetten uitvaardigen, die uiteindelijk werden geëxporteerd naar de koloniën.

We moesten wachten tot de Sexual Offences Act 1967 om homoseksualiteit gedeeltelijk uit het strafrecht te halen in het Verenigd Koninkrijk (homoseksuele handelingen tussen twee mannen ouder dan 21 jaar waren niet langer strafbaar, zolang dergelijke handelingen "in privé" werden uitgevoerd), en tot de Sexual Offences Act 2003 voor een volledige de-criminalisering.

In de jaren 2000 voerde het Engelse parlement een reeks hervormingen door die gunstig waren voor LGBTQ+ mensen, zoals: de Adoptie en kinderwet 2002waardoor paren van hetzelfde geslacht (gehuwd of ongehuwd) kinderen kunnen adopteren; de Wet inzake geslachtserkenning 2004waarmee iemand met genderdysforie zijn wettelijk erkende geslacht kan veranderen, de Burgerlijk partnerschap 2004die koppels van hetzelfde geslacht rechten gaf die vergelijkbaar waren met het huwelijk; de Gelijkheidswet 2010die mensen beschermt tegen discriminatie op het werk en in de maatschappij in het algemeen, momenteel in de schijnwerpers na de uitspraak van het Hooggerechtshof For Women Scotland Ltd v The Scottish Ministers [2025] UKSC 16; en de Wet op het huwelijk (paren van hetzelfde geslacht) 2013een gelijk huwelijk voor iedereen.

Niet alleen de bredere samenleving had zich langzaam aangepast aan deze veranderingen, maar ook beroepen die traditioneel als conservatief werden beschouwd, moesten een manier vinden om er doorheen te navigeren: vooroordelen tegen leden van de LGBTQ+-gemeenschap waren (en zijn soms nog steeds) moeilijk te negeren binnen de juridische beroepsgroep zelf.

Vooral voor de jaren 2000 zijn er niet veel verslagen van prominente rechtsfiguren, hoewel enkele uitzonderlijke individuen het onthouden waard zijn: de Chevalier de Beaumont (1728 - 1810), een beroemd diplomaat, spion, soldaat, schrijver, intellectueel en een vroeg icoon voor intersekse- en transseksuelen; Frances Power Cobbe (1822 - 1904), een feministe uit het Victoriaanse tijdperk en mogelijk een van de vroegste voorbeelden van lesbische advocaten; en Dame Lilian Charlotte Baker (1874 - 1955), de eerste vrouw die benoemd werd tot assistent-commissaris van gevangenissen en openlijk lesbisch (meer informatie over deze inspirerende vrouwen is te vinden op deze website). hier).

Zelfs na de wet van 1967 was openheid in de juridische wereld een zeldzaamheid en bleven de risico's op blootstelling hoog.

Helen Randall, advocaat, die de gevolgen van het beruchte artikel 28 van de Local Government Act 1988 (afgeschaft in 2003) heeft meegemaakt, publiceerde in februari 2023 een artikel in het AdvocatenbladHij herinnert zich het klimaat van angst dat een professional ervaart op de werkplek en zegt dat:

"Iedereen had twee aparte levens. In die tijd was LGBTQ+ zijn iets dat iedereen die ik kende verborgen hield voor werkgevers, omdat Sectie 28 de publieke opinie over LGBTQ+ mensen verpestte. Dit resulteerde in veel geestelijke gezondheidsproblemen, waaronder depressie, eenzaamheid en, helaas voor de LGBTQ+ gemeenschap, zelfs zelfmoorden, plus natuurlijk de constante angst om ontslagen te worden".

Ook de Edelachtbare Heer Etherton GBE KC PC (1951 - 2025), erkend als de eerste openlijk homoseksuele senior rechter in Groot-Brittannië en een zeer invloedrijke figuur voor de beroepsgroep, meldde dat hij moeite had om vooruit te komen in zijn juridische carrière vanwege zijn homoseksualiteit.

In de afgelopen jaren hebben we gelukkig verschillende positieve veranderingen gezien binnen de juridische wereld. De Solicitors Regulation Authority ("SRA") besteedt veel aandacht aan het waarborgen van diversiteit en inclusie onder haar leden door actief EDI-beleid te implementeren en de voortgang te monitoren. In 2023 zal de SRA verslag met diversiteitsgegevens bleek dat 2,8% van de advocaten lesbisch of homoseksueel is, 1,5% van de advocaten biseksueel is, 0,4% van de advocaten de voorkeur geeft aan een andere beschrijving en 0,5% van de advocaten bevestigde dat hun genderidentiteit verschilde van hun geslacht bij de geboorte.

Dit zijn zeer bemoedigende gegevens, die laten zien dat we de goede kant op gaan, maar die moeten worden afgezet tegen de gegevens van een Onderzoeksartikel gepubliceerd door Randstad in 2024, waaruit blijkt dat bijna de helft (47%) van de LGBTQ+ mensen die deelnamen aan hun enquête op enig moment in hun carrière discriminatie op het werk hadden ervaren. Deze resultaten zijn helaas niet verrassend, gezien het feit dat Stonewall UK vanaf 2024 een toename van haatmisdrijven en homofobie in de samenleving heeft geconstateerd. Oktober 2023.

We moeten onze wettelijke successen van de afgelopen twintig jaar op het gebied van gelijkheid en inclusie erkennen en er trots op zijn, maar we moeten blijven werken aan transkwesties, lichamelijke integriteit van intersekse, haatmisdrijven en asielbeleid (volgens ILGA Europe's "Regenboogkaart), zodat onze medeburgers, leden van die minderheden, hun privéleven kunnen leiden zonder te worden blootgesteld aan ongepaste discriminatie.